Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe non potest. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duo Reges: constructio interrete. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Erit enim mecum, si tecum erit. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sed residamus, inquit, si placet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Lege laudationes, Torquate, non eorum, qui sunt ab Homero
laudati, non Cyri, non Agesilai, non Aristidi aut
Themistocli, non Philippi aut Alexandri, lege nostrorum
hominum, lege vestrae familiae;

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem
sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Explanetur igitur. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nulla erit controversia. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Sed tamen intellego quid velit.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Bork: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Bork: Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Memini vero, inquam;: Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Non igitur bene.: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.